آیا می‌دانستید

در شمار اندکی از زبان‌ها، حرف‌‌اضافه صرف می‌شود؟ (Tallerman 2014: 68) به بیان دقیق‌تر، حروف‌اضافهٔ تصریفی را می‌توان در کل خانوادهٔ زبان‌های سلتی [Celtic family] (مثلاً، در زبان‌های ایرلندی [Irish] و وِلْش [Welsh]) و در شماری از خانواده‌های غیرخویشاوند دیگری، از جمله زبان‌های خانواده زبان‌های سامی [Semitic family] (مثلاً، در زبان‌های عربی و عبری)، یافت (ibid: 133). به طور مثال، چنانکه در زیر ملاحظه می‌کنید، در زبان ولْش، حرف‌اضافه ar (معادل حرف‌اضافه «بر» فارسی) با توجه به «شخص» [person] و «شمار» [number] و، گاهی افزون‌بر آن دو، با توجه به «جنس»   [gender] صرف می‌شود.

به عبارت دیگر، در این زبان، بسته به اینکه ضمیری که پس از حرف‌ضافهٔ ar (بر) می‌آید مفرد باشد یا جمع، اول شخص باشد یا دوم یا سوم و، در سوم شخص مفرد، علاوه‌بر آن، مذکر باشد یا مؤنث، صورت‌های مختلفی به خود می‌گیرد. به بیان جزئی‌تر، در این زبان، حرف‌اضافه ar (بر) پیش از ضمیر اول‌شخص مفرد i (من) صورت arna، پیش از ضمیر سوم‌شخص مفرد مذکر صورت arno و پیش از سوم‌شخص مفرد مؤنث صورت arni را به خود می‌گیرد.

یادداشت‌ها:

- Tallerman, M. (2014). Understanding Syntax. 4^th edition. UK: Routledge.