نسبت‌سنجی «راست و دروغ» و «افراد»

چندی پیش برایم پیامی آمد که رابطهٔ بین «راست و دروغ» و «افراد» را برشمرده بود. این پیامک برای من تأمل‌برانگیز و جالب بود:

1. کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ «فیلسوف» است.

2. کسی که راست و دروغ برای او یکی است «چاپلوس» است.

3. کسی که پول می‌گیرد تا دروغ بگوید «دلال» است.

4. کسی که دروغ می‌گوید تا پول بگیرد «گدا» است.

5. کسی که پول می‌گیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد «قاضی» است.

6. کسی که پول می‌گیرد تا راست را دروغ و دورغ را راست جلوه دهد «وکیل» است.

7. کسی که جز راست نمی‌گوید «بچه» است.

8. کسی که به خودش هم دروغ می‌گوید «متکبر» است.

9. کسی که دروغ خودش را باور می‌کند «ابله» است.

10. کسی که سخنان دروغش شیرین است «شاعر» است.

11. کسی که علی‌رغم میل باطنی خود دروغ می‌گوید «همسر» است.

12. کسی که اصلاً دروغ نمی‌گوید «مرده» است.

13. کسی که دروغ می‌گوید و قسم هم می‌خورد «بازاری» است.

14. کسی که دروغ می‌گوید و خودش هم نمی‌فهمد «پـرحرف» است.

15. کسی که مردم سخنان دروغ او را راست می‌پندارند «سیاست‌مدار» است.

16. کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می‌پندارند و به او می‌خندند «دیوانه» است.